Op 3 juni 2010 werd de 63-jarige Italiaanse bisschop Luigi Padovese, voorzitter van de Turkse bisschoppenconferentie en bisschop van Anatolië, vermoord door zijn eigen chauffeur en lijfwacht in zijn zomerresidentie in de stad Iskenderun, vlak bij de oude Bijbelse plaats Antiochië. De Turkse regering had de bisschop eerder gewaarschuwd dat zijn chauffeur, die ze hem vier jaar eerder zelf hadden toegewezen, de “fundamentalistische zaak” had omarmd. Bisschop Padovese had daarom zijn vliegtickets naar Cyprus geannuleerd, kort voordat hij zou afreizen. Hij had besloten het bezoek van de Paus daar niet bij te wonen, omdat “hij bang was dat zijn chauffeur van de gelegenheid gebruik zou maken om een aanslag op het leven van de Paus te plegen”. Het was toen dat de bisschop zelf werd vermoord.

In een van zijn vele lezingen over het leven van christenen in het Midden-Oosten legde bisschop Luigi de verlossende waarde van het kruis uit:

“De grootste verleiding van de mens is om een god naar zijn eigen evenbeeld te creëren. (…) Zelfs in onze tijd wordt God vaak voor de ene of de andere kant gebruikt. Het is heel gemakkelijk om Hem te gebruiken als rechtvaardiging voor bepaalde daden. Tegenwoordig zijn er zelfs mensen die moorden in naam van God. (…) Door me met een andere religie en cultuur bezig te moeten houden, begreep ik wat Paulus bedoelde toen hij sprak over het kruis als een schandaal en dwaasheid voor de wijzen. Een God die uit liefde sterft, gegeseld, vernederd en bespot wordt, is ‘schandalig’ en vernietigt het beeld van de godheid dat mensen sinds het begin van de wereld hebben gecreëerd, een beeld van een glorieus en machtig wezen volgens wereldse criteria. Gods criteria zijn niet die van de wereld: Zijn glorie wordt gemanifesteerd in het feit dat Hij aan het kruis hangt uit liefde. (…) Leven op de plaatsen waar Paulus predikte, in het land waar de eerste christelijke Kerk werd geboren, gaf meer concreetheid aan mijn geloof. (…) Wanneer Paulus in zijn brieven spreekt over de vele moeilijkheden die hij tegenkwam – honger, kou, vervolging – wordt zijn verkondiging concreter en diepgaander omdat ik het lijden en de beproevingen begrijp die hij moest overwinnen. Natuurlijk verhonger ik niet zoals hij, ik kan snel met de auto reizen, maar ik voel me dicht bij hem, bijvoorbeeld met betrekking tot de moeilijkheden van het behoren tot een religieuze minderheid.”