Privacybeleid | Algemene voorwaarden | © 2019
Vastencampagne
Vastencampagne
Inhoudstafel
Jaarlijks organiseert Kerk in Nood een vastencampagne. Dit jaar ondersteunen we projecten in landen waar er christenvervolging is. Wij hopen op uw gebed en uw solidariteit voor hen die lijden omwille van hun geloof.
Martelaren van onze tijd: getuigen van hoop
Kerk in Nood lanceert aan het begin van de Vasten de campagne ‘Martelaren van onze tijd: getuigen van hoop’. Deze vastenactie is een oproep om solidariteit te tonen met vervolgde christenen over de hele wereld. Geïnspireerd door de uitnodiging van paus Franciscus om een jubileumjaar van hoop te vieren, benadrukt onze campagne dat lijdende christenen de martelaren van vandaag zijn en dat zij voor ons voorbeelden van troost, geloof en hoop zijn.
In de 21ste eeuw blijft de vervolging van christenen toenemen. In veel landen ervaren christenen allerlei vormen van vervolging, enkel omwille van hun geloof.
Ontdek in de onderstaande video enkele voorbeelden.
Let op: deze video bevat gewelddadige beelden en kan als schokkend worden ervaren.
Laten we samen hulp bieden
Te midden van het geweld en de moeilijkheden blijft de Kerk in Afrika, Azië, Latijns-Amerika en het Midden-Oosten een krachtige getuige van hoop. Ondanks de agressie en de chaos streven christenen en andere religieuze gemeenschappen naar een vreedzame samenleving. Samen met u staat Kerk in Nood zij aan zij met deze dappere getuigen van het geloof, helpt hen om weerstand te bieden en koestert hoop.
Zo geeft u via Kerk in Nood:
- financiële steun voor noodhulp, voedselhulp, medische en psychosociale zorg aan ontheemden en slachtoffers van vervolging.
- steun aan vorming en opleiding van priesters, seminaristen en catechisten.
- bouwhulp en renovatie van kerken, pastorieën en andere kerkelijke infrastructuren en van scholen voor onderwijs.
- voertuigen voor pastoraal werk.
- bevordering van interreligieuze dialoog om vreedzaam samenleven te stimuleren.
Hoe u concreet een hoopvol teken kan zijn
Tijdens deze vastentijd stellen we hieronder elke week een project voor, waarvoor u een gift kan schenken.
Via misintenties steunt u arme en bedreigde priesters in de wereldkerk die in heel moeilijke omstandigheden toch de Eucharistie vieren voor uw vreugden en zorgen.
Neem een kijkje bij de geschenken in onze webshop, waar u zowel materiaal voor de vastentijd als gebedsmateriaal voor vervolgde christenen vindt.
Hieronder vindt u ook een kruiswegmeditatie om mee te bidden.
Projecten: geef hoop tijdens deze vastentijd
Elke week tijdens de vastenperiode stellen we hier een project voor.
- Venezuela: opleiding van 27 seminaristen
- Nigeria: beurzen ter ondersteuning van priesters in psycho-spirituele therapie
- Pakistan: bescherming van de rechten van christelijke meisjes en vrouwen
- Mozambique: noodhulp voor ontheemden in Cabo Delgado
- Irak: afwerking van een kleuterschool in Erbil
- Burkina Faso: voedselhulp voor intern ontheemde catechisten
- Libanon: voedselhulp voor vluchtelingen en armen
Bij enkele van die projecten is er ook een video. De video’s worden eveneens uitgezonden op Eclips TV vanaf maandag 17 maart, na de mis- of gebedsviering in de ochtend. -> Kerk in Nood op Eclips TV
Libanon: de Tafel van Sint Johannes de Barmhartige
De ‘Tafel van Sint Johannes de Barmhartige’ is een programma van de Melkitische Grieks-katholieke Kerk in Zahleh (Libanon) vlakbij de Syrische grens. Sinds december 2015 verstrekt het dagelijks warme maaltijden aan mensen die zich geen eten kunnen veroorloven, vooral Syrische vluchtelingen, maar ook een toenemend aantal lokale Libanese gezinnen.
Help de ruggengraat van de Kerk in Burkina Faso
In Burkina Faso zijn catechisten de dragers van de parochiegemeenschappen in dorpen en vluchtelingenkampen. Deze catechisten lijden zelf ook. Velen zijn intern ontheemd en kunnen hun gezinnen nauwelijks voeden. Via Kerk in Nood vraagt het bisdom Nouna om voedselondersteuning voor 70 catechistenkoppels.
Geef onderwijs, hoop en een toekomst aan Irakese kleuters
In de buurt van Erbil in het noorden van Irak bouwen de Dochters van het Heilig Hart van Jezus de Bait Al Tifl kleuterschool: een plek waar kinderen van 3 tot 5 jaar oud kunnen spelen, leren en groeien in veiligheid en liefde. De eerste twee fases van de bouw zijn al afgerond, grotendeels dankzij de eigen inzet van de zusters. Voor de derde bouwfase is uw steun nodig. Pas daarna kunnen de laatste lokalen en voorzieningen worden voltooid.
Mozambique: noodhulp voor intern ontheemden
Sinds 2017 vallen islamistische extremisten op gewelddadige wijze dorpen aan in het noorden van Mozambique. Angst overheerst en de onzekerheid over de toekomst is groot. Mensen durven niet naar hun velden te gaan, de productie blijft laag en het voedsel is schaars. Het gevolg is een schrijnend probleem van honger. Het bisdom Pemba heeft een noodhulpeenheid opgezet, 3.000 families kunnen geholpen worden.
Steun voor christelijke meisjes en vrouwen in Pakistan
Christelijke minderjarige meisjes en jonge vrouwen in Pakistan behoren tot de kwetsbaarsten in de samenleving. Zij worden vaak slachtoffer van gedwongen huwelijken, gedwongen bekeringen en seksueel geweld. De Commissie Rechtvaardigheid en Vrede van de Pakistaanse Bisschoppenconferentie zet zich al jaren in om de rechten van deze christelijke meisjes en vrouwen te beschermen, met steun van Kerk in Nood. Help ons om hen te beschermen tegen onrecht.
Nigeria: help getraumatiseerde christenen genezing te brengen
Oorlog, terreur en armoede laten diepe littekens achter bij de mensen in Nigeria. Velen leven in een psychologische en spirituele depressie, niet wetend waar ze hulp kunnen vinden. De behoefte aan professionele psychologische en spirituele hulp is dringend. Met steun van weldoeners zoals u kan een priester uit het bisdom Katsina in Nigeria een opleiding in christelijke psycho-spirituele therapie volgen en later als psychotherapeut honderden mensen helpen.
Levensonderhoud en vorming van seminaristen in Venezuela
27 seminaristen in Venezuela bereiden zich voor op het priesterschap, maar door de economische crisis hebben zij moeite om in hun basisbehoeften te voorzien. Zonder financiële steun riskeren zij hun opleiding niet te kunnen voltooien, terwijl zij juist een bron van hoop en troost zijn voor hun gemeenschap. Met uw gift helpt u deze jonge mannen hun roeping te volgen en de Kerk in Venezuela te versterken.
Misintenties: help priesters overleven
In landen waar onze geloofsgenoten lijden, hebben priesters het moeilijk om te overleven. Uw misintenties zijn voor hen vaak de enige vorm van inkomsten.
Blijf hen helpen met een misintentie, ze vieren de Eucharistie voor uw intenties uit dankbaarheid.
Geschenken: laten we samen op weg gaan naar Pasen
Vastenperiode
Rapporten
- Rapport over Vrijheid van Godsdienst in de Wereld 2023
- Rapport ‘Vervolgd en vergeten’ (2024) (enkel digitaal)
Vervolgde christenen of de wereldvrede
- Gebedskaart vervolgde christenen
- Noveenkaars voor vervolgde christenen
- Kruisweg Martelaren
- Armbandje met ichthusteken
- Ketting met twee hangers: kruis en duif
- Ketting met twee hangers: kruis en vis
- Kleine vredeskaars
- Grote vredeskaars
- Vredeskaars met verguld kruisbeeld
- Verguld kruisbeeld
- Zilverkleurig kruisbeeld
- Paternoster voor wereldvrede
- Kaars Interreligieuze dialoog
Uit of voor Afrika
Uit of voor het Midden-Oosten
- Gebedskaart vervolgde christenen (Syrië)
- Noveenkaars voor vervolgde christenen (Syrië)
- Tientje houten vis uit Syrië
- Tientje uit Syrië
- Rood-wit armbandje uit Libanon
- Zwart armbandje uit Libanon
- Halsketting uit Libanon
- Diamond painting set: icoon van de Vlucht naar Egypte
- Olijfhouten tientje uit Bethlehem
- Olijfhouten paternoster uit Bethlehem
- Olijfhouten paternoster + ketting met olijfhouten Jeruzalemkruis
- Olijfhouten wijwatervat H. Familie “God, zegen ons huis”
- Olijfhouten hart “God, bless our home”
Uit of voor Azië
- Azië kaars
- Kaars India
- Draagtas in jute uit India blauw
- Draagtas in jute uit India wit
- Chinese wenskaarten (1 set)
- Chinese wenskaarten (2 sets)
Uit of voor Latijns-Amerika
Kruisweg met hedendaagse martelaren en getuigen van het geloof
Tot een aantal jaren geleden werd het woord ‘martelaar’ nauwelijks gebruikt in ons dagelijks taalgebruik. Maar nu de wereldwijde golf van terroristische aanslagen en zelfmoordaanslagen om ons heen overspoelt, is de uitdrukking helaas een tastbare realiteit geworden. Nog erger is het feit dat de term is beladen met verdraaide, fanatieke en angstaanjagende connotaties, hoewel de christelijke betekenis van ‘martelaar’ naar een heel andere boodschap verwijst.
De mannen, vrouwen en zelfs kinderen die wij als martelaren eren, hebben nooit opzettelijk geprobeerd te sterven. Integendeel, ze hielden van het leven tot het einde. Maar ze toonden ook de innerlijke vrijheid die voortkomt uit het geloof in Christus. Met de zekerheid dat Gods liefde sterker is dan de dood, vreesden ze de haat, het kwaad of de wereldse machten niet die hen van God wilden scheiden. Zij aanvaardden de dood vrijwillig, in het vaste geloof dat het offer van hun leven voor de waarheid zou dienen voor de redding van de wereld en een zegen zou worden voor hen die hen hadden vermoord. Door dat te doen, gaven zij het sterkste bewijs van hun hoop op eeuwig leven en hun geloof in een God die liefde is.
De Kerk was, is en zal altijd een Kerk van martelaren zijn, zelfs in de 21e eeuw. Vooral nu, nu het kwaad zich zo snel verspreidt, hebben we moedige, heldhaftige mensen nodig die zich verzetten tegen de ideologieën van macht, haat en wraak.
In de volgende kruiswegstaties zullen we veertien hedendaagse getuigen en martelaren van het geloof ontmoeten. Zij leden met Christus en door de kracht van Zijn kruis. Hun getuigenis en hun woorden zouden ons de moed en kracht moeten geven om ons dagelijkse kruis op te nemen uit liefde voor Christus en genade te verkrijgen voor anderen. Moge hun voorbeeld ons inspireren om de zwakken en vervolgden te helpen en ons inspireren om goede daden te verrichten, die getuigen van de goedheid en van het komende Koninkrijk van onze Vader in de hemel.
U kan deze kruisweg bidden met een ‘paaspaternoster’, een bijzondere paternoster met de staties van de kruisweg, inclusief een vijftiende statie van de Verrijzenis.
Eerste statie: Jezus wordt ter dood veroordeeld
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Toen zei Pilatus tegen hen: “Wat moet ik dan doen met de man die u de koning van de Joden noemt?” En ze begonnen weer te schreeuwen. “Kruisig Hem!” riepen ze. Pilatus vroeg: “Wat heeft Hij dan misdaan?” Maar ze schreeuwden nog harder: “Kruisig Hem!” Omdat Pilatus de menigte tevreden wilde stellen, liet hij Barabbas vrij. Jezus leverde hij uit om gekruisigd te worden, nadat hij Hem eerst nog had laten geselen. (Mc. 15,12-15)
Irak: aartsbisschop Paulos Faraj Rahho – Een man van vrede en eenheid
Aartsbisschop Rahho werd ontvoerd uit zijn auto door een groep onbekende aanvallers in het Al-Nur district van Mosoel, Irak, net nadat hij op 29 februari 2008 de Eucharistie had gevierd. Gewapende mannen beschoten de auto van de aartsbisschop met kogels, waarbij twee lijfwachten omkwamen, en duwden de bisschop in de kofferbak van een auto. In het donker wist hij zijn mobiele telefoon te pakken en de Kerk te bellen, waarbij hij de autoriteiten vertelde geen losgeld te betalen voor zijn vrijlating. “Hij geloofde dat dit geld niet zou worden gebruikt voor goede werken en in plaats daarvan zou worden besteed aan meer moorddadige en kwaadaardige acties”, zeiden de autoriteiten van de Kerk. Op 13 maart 2008 werd het lichaam van de aartsbisschop gevonden in een ondiep graf in de buurt van Mosoel.
In zijn testament schreef aartsbisschop Rahho deze ontroerende woorden over zijn onvoorwaardelijke gave aan God en de mensheid:
“De dood is een vreselijke realiteit, vreselijker dan welke andere realiteit dan ook, en ieder van ons moet er doorheen. Mensen die hun leven, zichzelf, hun wezen en alles wat ze bezitten aan God en aan anderen geven, drukken op deze manier het diepe geloof uit dat ze in God hebben en hun vertrouwen in Hem. De hemelse Vader zorgt voor iedereen en doet niemand kwaad, want Zijn liefde is oneindig. Hij is liefde en vaderschap in zijn volste vorm. Op deze manier kunnen we de dood begrijpen. De dood betekent het onderbreken van dit geven aan God en aan anderen (d.w.z. in dit leven) om zichzelf opnieuw te openen en te geven, zonder einde of gebrek. Leven betekent jezelf volledig in de handen van God leggen. Met de dood wordt geven oneindig in het eeuwige leven. Ik roep jullie allemaal op om open te staan voor onze moslim- en Jezidi-broeders en -zusters en voor alle kinderen van ons geliefde vaderland, om samen te werken aan het opbouwen van stevige banden van liefde en broederschap tussen de kinderen van ons geliefde land, Irak.”
Laten we bidden voor een echte dialoog gebaseerd op liefde, gerechtigheid en waarheid tussen alle volkeren, rassen, culturen en religies.
Tweede statie: Jezus aanvaardt Zijn kruis
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Hij droeg zelf het kruis naar de zogeheten Schedelplaats, in het Hebreeuws Golgota. (Joh. 19,17)
Seminarist Gerard Akiata Anjiangwe, Kameroen © Archdiocese of Bamenda
Kameroen: Gerard Akiata Anjiangwe – Een onverschrokken seminarist
Op 4 oktober 2018 werd de 19-jarige Gerard Anjiangwe koelbloedig vermoord door een groep soldaten buiten de parochiekerk van de heilige Teresa in Bamessing, een klein stadje dicht bij Ndop, Ngo-Ketunjia, in het noordoosten van Kameroen. Hij zou zijn spirituele vormingsjaar beginnen in het Spiritueel Vormingscentrum H. Jean-Marie Vianney in Bafut op 12 oktober 2018, met het oog op het priesterschap. Toen de eucharistieviering was afgelopen en Gerard en andere gelovigen buiten stonden, kwam er een legertruck uit Ndop aanrijden die stopte aan het einde van de weg die naar de kerk leidde. Enkele soldaten stapten uit het voertuig en begonnen te schieten. Terwijl de meeste gelovigen hun toevlucht zochten in de sacristie en zich barricadeerden, wierp Gerard Anjiangwe zich op de grond en bad de Rozenkrans. Nadat ze hem hadden ondervraagd, gaven de soldaten hem het bevel om te knielen en schoten hem vervolgens drie keer in zijn achterhoofd, waardoor hij onmiddellijk stierf.
De heilige Jean-Marie Vianney, patroonheilige van priesters en kandidaten voor het priesterschap, schrijft in zijn ‘Kleine Catechismus’ over de moed om je kruis op te nemen.
“Er zijn twee manieren om te lijden – lijden met liefde en lijden zonder liefde. De heiligen leden alles met vreugde, geduld en doorzettingsvermogen, omdat ze liefhadden. Wat ons betreft, wij lijden met woede, ergernis en vermoeidheid, omdat we niet liefhebben. Als we vol liefde voor God waren, zouden we van kruisen houden, we zouden ernaar verlangen, we zouden er plezier in hebben… We zouden blij zijn om te kunnen lijden uit liefde voor Hem die liefdevol voor ons heeft geleden. Waar klagen we over? Helaas, de arme ongelovigen, die niet het geluk hebben om God en Zijn oneindige lieflijkheid te kennen, hebben dezelfde kruisen als wij; maar ze hebben niet dezelfde vertroostingen! Op de kruisweg – zie je, mijn kinderen – is alleen de eerste stap pijnlijk. Ons grootste kruis is de angst voor kruisen… We hebben niet de moed om ons kruis te dragen, we vergissen ons enorm: want wij kunnen doen wat wij willen, een kruis wacht ons altijd; wij kunnen er niet aan ontkomen. Zeg je dat het moeilijk is? Neen, het is gemakkelijk, troostend en zoet; het is geluk. Alleen moeten we liefhebben terwijl we lijden en lijden terwijl we liefhebben.”
Laten we bidden voor nieuwe roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven, dat jongeren de roep van de Heer met vrijgevigheid, moed en liefde mogen beantwoorden.
Derde statie: Jezus valt voor de eerste maal
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Hij, die de gestalte van God had, maakte er geen aanspraak op aan God gelijk te zijn, maar deed afstand van Zijn positie en nam de gestalte aan van een dienaar. Hij werd gelijk aan de mensen, en als mens verschenen heeft Hij Zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood – de dood aan het kruis. (Fil. 2,6-8)
Turkije: bisschop Luigi Padovese – Een nederige dienaar van allen
Op 3 juni 2010 werd de 63-jarige Italiaanse bisschop Luigi Padovese, voorzitter van de Turkse bisschoppenconferentie en bisschop van Anatolië, vermoord door zijn eigen chauffeur en lijfwacht in zijn zomerresidentie in de stad Iskenderun, vlak bij de oude Bijbelse plaats Antiochië. De Turkse regering had de bisschop eerder gewaarschuwd dat zijn chauffeur, die ze hem vier jaar eerder zelf hadden toegewezen, de “fundamentalistische zaak” had omarmd. Bisschop Padovese had daarom zijn vliegtickets naar Cyprus geannuleerd, kort voordat hij zou afreizen. Hij had besloten het bezoek van de Paus daar niet bij te wonen, omdat “hij bang was dat zijn chauffeur van de gelegenheid gebruik zou maken om een aanslag op het leven van de Paus te plegen”. Het was toen dat de bisschop zelf werd vermoord.
In een van zijn vele lezingen over het leven van christenen in het Midden-Oosten legde bisschop Luigi de verlossende waarde van het kruis uit:
“De grootste verleiding van de mens is om een god naar zijn eigen evenbeeld te creëren. (…) Zelfs in onze tijd wordt God vaak voor de ene of de andere kant gebruikt. Het is heel gemakkelijk om Hem te gebruiken als rechtvaardiging voor bepaalde daden. Tegenwoordig zijn er zelfs mensen die moorden in naam van God. (…) Door me met een andere religie en cultuur bezig te moeten houden, begreep ik wat Paulus bedoelde toen hij sprak over het kruis als een schandaal en dwaasheid voor de wijzen. Een God die uit liefde sterft, gegeseld, vernederd en bespot wordt, is ‘schandalig’ en vernietigt het beeld van de godheid dat mensen sinds het begin van de wereld hebben gecreëerd, een beeld van een glorieus en machtig wezen volgens wereldse criteria. Gods criteria zijn niet die van de wereld: Zijn glorie wordt gemanifesteerd in het feit dat Hij aan het kruis hangt uit liefde. (…) Leven op de plaatsen waar Paulus predikte, in het land waar de eerste christelijke Kerk werd geboren, gaf meer concreetheid aan mijn geloof. (…) Wanneer Paulus in zijn brieven spreekt over de vele moeilijkheden die hij tegenkwam – honger, kou, vervolging – wordt zijn verkondiging concreter en diepgaander omdat ik het lijden en de beproevingen begrijp die hij moest overwinnen. Natuurlijk verhonger ik niet zoals hij, ik kan snel met de auto reizen, maar ik voel me dicht bij hem, bijvoorbeeld met betrekking tot de moeilijkheden van het behoren tot een religieuze minderheid.”
Laten we bidden voor christenen, wier godsdienstvrijheid in veel landen wordt ontkend en beperkt. Dat door hun trouw Christus aan allen mag worden geopenbaard, via hun trouw aan het kruis.
Vierde statie: Jezus ontmoet Zijn moeder
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Simeon zegende hen en zei tegen Maria, zijn moeder: “Weet wel dat velen in Israël vanwege Hem ten val zullen komen of juist zullen opstaan. Hij zal een teken zijn dat weersproken wordt, en zelf zult u als door een zwaard doorstoken worden. Zo zal de gezindheid van velen aan het licht komen.” (Lc. 2,34-35)
Pelgrims bidden bij het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Yagma in Ouagadougou, Burkina Faso © ACN
Burkina Faso: De vier catechisten van Onze-Lieve-Vrouw
Op 13 mei 2019 vielen terroristen een groep katholieke gelovigen aan in Singa, nabij de stad Zimtenga in Burkina Faso, toen ze terugkwamen van een processie ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima. Ze pikten vier personen uit de groep eruit, waarvan er minstens drie niet willekeurig gekozen leken te zijn. Het waren vooraanstaande leden van de katholieke leken, waarvan er één jarenlang voorzitter was geweest van de plaatselijke katholieke gemeenschap en twee anderen die als catechisten in de gemeenschap dienden. De aanvallers wekten de indruk doelbewust de leiders van de gemeenschap als doelwit te nemen. De terroristen lieten de kinderen in de groep vluchten, maar vermoordden de vier volwassenen en vernielden het beeld van de Maagd Maria.
Onze-Lieve-Vrouw verscheen aan drie kinderen in Fatima: Jacinta, Francisco en Lucia. Al tijdens de eerste verschijning vroeg ze de kinderen: “Willen jullie jezelf aan God aanbieden, al het lijden verdragen dat Hij jullie wil sturen, als een daad van genoegdoening voor de zonden waardoor Hij beledigd is, en om de bekering van zondaars te vragen?” “Ja, dat willen we”, antwoordden de kinderen. Onze-Lieve-Vrouw, stralend als de zon, vervolgde: “Jullie zullen veel moeten lijden, maar de genade van God zal jullie troost zijn.” Met deze woorden opende Maria haar handen. Daaruit vertrok een intens licht dat door hen heen leek te gaan, hun borstkas binnendrong, het diepste deel van hun ziel bereikte en dat “ons onszelf in God, die dat licht was, duidelijker liet zien dan we onszelf in de beste spiegels kunnen zien”, zou Lucia later schrijven. “Bid elke dag de Rozenkrans om vrede voor de wereld en het einde van de oorlog te verkrijgen”, was de laatste smeekbede van onze gezegende Moeder.
Laten we bidden voor volharding en trouw in het bidden van de Rozenkrans, en voor de bereidheid om offers te brengen uit liefde als deelname aan de verlossing van de wereld en ter verzoening van onze zonden.
Vijfde statie: Simon van Cyrene helpt Jezus Zijn kruis te dragen
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Toen Jezus werd weggeleid, hielden de soldaten een zekere Simon van Cyrene aan, die net de stad binnenkwam. Ze legden het kruis op zijn rug en lieten hem het achter Jezus aan dragen. (Lc. 23,26)
Een gedenkteken voor Akash Bashir bij de katholieke St. Johanneskerk in Lahore, Pakistan © ACN
Pakistan: Akash Bashir – Het kruis opnemen om anderen te redden
Akash Bashir was een 20-jarige jongeman en een voormalige leerling van de Don Bosco school in Lahore, Pakistan. Hij gaf zijn leven op 15 maart 2015, toen hij zijn parochie redde van een poging tot bomaanslag. Hij stond als vrijwillige bewaker buiten de ingang van de kerk van St. Johannes in het district Youhanabad van Lahore, toen een verdacht uitziend individu probeerde binnen te komen. Akash zag dat hij explosieven bij zich had en probeerde hem tegen te houden. Zijn laatste woorden waren: “Ik zou liever sterven dan je laten passeren”, terwijl hij zichzelf op de verdachte wierp, die zijn zelfmoordgordel deed ontploffen. Door zijn eigen leven te geven, kon Akash voorkomen dat de terrorist de kerk binnenkwam en daarmee de levens redden van de gelovigen die waren samengekomen om de Eucharistie te vieren.
De geloofsbelijdenis die de Pakistaanse minister voor religieuze minderheden, Shahbaz Bhatti, kort voor zijn moord op 2 maart 2011 aflegde, geldt ook voor de jonge Akash:
“Ik wil delen dat ik geloof in Jezus Christus die Zijn eigen leven voor ons heeft gegeven. Ik weet wat het kruis betekent en wat het betekent om het kruis te volgen. En ik ben bereid om te sterven voor de zaak van mijn lijdende gemeenschap, en ik zal sterven om hun rechten te verdedigen. Bid voor mij en voor mijn leven. Ik ben een man die zijn bruggen heeft verbrand. Ik kan en zal niet terugkomen op deze toewijding. Ik zal fanatisme bestrijden en tot de dood vechten ter verdediging van christenen.”
Laten wij bidden voor de jongeren, dat zij in Christus het volle leven mogen vinden en vreugdevolle getuigen van Zijn liefde mogen worden.
Zesde statie: Veronica veegt het gezicht van Jezus af
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Onopvallend was zijn uiterlijk, hij miste iedere schoonheid, zijn aanblik kon ons niet bekoren. Hij werd veracht, door mensen gemeden, hij was een man die het lijden kende en met ziekte vertrouwd was, een man die zijn gelaat voor ons verborg en door ons werd verguisd en geminacht. (Jes. 53,2b-3)
Jemen: Vier gemartelde Missionarissen van Naastenliefde – Veronica's van onze tijd
Op 4 maart 2016 werden vier zusters van de Missionarissen van Naastenliefde vermoord, samen met 12 andere mensen, door terroristen die inbraken in hun klooster in Aden, Jemen, waar de zusters een tehuis voor ouderen hadden. Twee van de vermoorde zusters kwamen uit Rwanda, één uit India en één uit Kenia. Tot de andere slachtoffers behoorden hun chauffeur en lekenhelpers die in het tehuis werkten, waar ongeveer 80 oudere en zieke bewoners verbleven.
De stichteres van de Missionarissen van Naastenliefde, de heilige Moeder Teresa, schreef de volgende woorden over de dienst van liefde die we allemaal verschuldigd zijn:
“Ken je je buurman? Weet je of daar een blinde persoon is? Of er iemand ziek is, of er een eenzame oude persoon is die niemand heeft – weet je dat? En als je het weet, heb je dan iets gedaan? Er is een kans om liefde te geven, om er morgen heen te gaan om iets te doen. Zie, kijk en doe iets, en je zult de vreugde, de liefde en de vrede zien die uit het hart komt omdat je iets voor iemand hebt gedaan. Je hebt je liefde voor God gegeven in een levende daad. Het is niet genoeg om te zeggen: ‘Ik hou van je.’ Niet genoeg, doe iets. En dat iets zou iets moeten zijn dat je pijn doet. Want ware liefde doet pijn. Als je naar het kruis kijkt, weet je hoe Jezus van ons hield. Hij stierf aan het kruis omdat Hij van jou hield en Hij hield van mij. En Hij wil dat wij zo liefhebben.”
Laten we bidden dat we in ons dagelijks leven aandacht mogen hebben voor de behoeften van anderen en in hen het gezicht van de Heer mogen herkennen.
Zevende statie: Jezus valt voor de tweede maal
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Hij was het die onze ziekten droeg, die ons lijden op zich nam. Wij echter zagen hem als een verstoteling, door God geslagen en vernederd. Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. De straf die hij onderging bracht ons vrede, zijn striemen gaven ons genezing. Wij dwaalden rond als schapen, ieder zocht zijn eigen weg; maar de wandaden van ons allen liet de Heer op hem neerkomen. Hij werd mishandeld, maar verzette zich niet en deed zijn mond niet open. Als een schaap dat naar de slacht wordt geleid, als een ooi die stil is bij haar scheerders, deed hij zijn mond niet open. (Jes. 53,4-7)
Irak: Priester Ragheed Aziz Ganni – Een priester naar het Hart van Jezus
Priester Rahgeed Ganni, 35 jaar oud, was een katholieke priester van de Chaldeeuwse ritus in de parochie van de Heilige Geest in Mosoel, Irak. Op 3 juni 2007 werd hij vermoord door onbekende aanvallers, gewapende schutters die niet alleen hem neerschoten, maar ook drie van zijn subdiakens, Basman Yousef Daud, Wahid Hanna Isho en Gassan Isam Bidawed. Na het vieren van de avondmis werd priester Rahgeed lastiggevallen door een van zijn moordenaars die hem eerder had bevolen de kerk te sluiten. Toen hem werd gevraagd waarom hij dat niet had gedaan, antwoordde hij: “Hoe kan ik het huis van God sluiten?” Toen ze hen bevolen zich tot de islam te bekeren maar ze weigerden, werden de vier mannen ter plaatse doodgeschoten.
Tijdens het Italiaanse Eucharistisch Congres in Bari in 2005 gaf priester Ragheed dit krachtige getuigenis over de kracht van de Eucharistie als bron van kracht voor vervolgde christenen:
“Zonder zondag, zonder de Eucharistie, kunnen de christenen in Irak niet overleven. De terroristen denken misschien dat ze ons lichaam of onze geest kunnen doden door ons bang te maken, maar op zondag zitten de kerken altijd vol. Ze proberen misschien ons leven te nemen, maar de Eucharistie geeft het terug. (…) Er zijn dagen dat ik me zwak en angstig voel. Maar als ik de geconsacreerde hostie vasthoud en zeg: ‘Zie het Lam Gods, zie Hem die de zonde van de wereld wegneemt’, voel ik Zijn kracht in mij. Als ik de hostie in mijn handen houd, is het werkelijk Hij die mij en ons allemaal vasthoudt, de terroristen uitdaagt en ons verenigd houdt in Zijn grenzeloze liefde. In normale tijden wordt alles als vanzelfsprekend beschouwd en vergeten we het grootste geschenk dat ons is gegeven. Ironisch genoeg is het dankzij terroristisch geweld dat we echt hebben geleerd dat de Eucharistie ons leven geeft, Christus die stierf en verrezen is. En dit stelt ons in staat om weerstand te bieden en te hopen.”
Laten we bidden voor alle priesters, opdat zij, ondanks hun eigen tekortkomingen en gebreken, trouw mogen blijven aan hun roeping door de kracht van de Eucharistie.
Achtste statie: Jezus ontmoet de vrouwen van Jeruzalem
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Een grote volksmenigte volgde Jezus, waaronder veel vrouwen die over Hem weeklaagden en zich op de borst sloegen. Jezus keerde zich echter naar hen om en zei: “Dochters van Jeruzalem, huil niet om Mij. Huil liever om jezelf en je kinderen.” (Lc. 23,27-28)
Zuid-Soedan: Zuster Veronika Theresia Ráckova – Dokter en leerlinge van Christus
Zuster Veronika Theresia Ráckova, een Slowaakse Zuster Missionaris van de Heilige Geest, was een dokter en leidde het Medisch Centrum Sint-Bakhita in Yei, Zuid-Soedan. Ze wijdde haar leven aan de dienst aan de allerarmsten en de meest behoeftigen. Op 16 mei 2016 zat ze in een ziekenwagen, terwijl ze een hoogzwangere vrouw in kritieke toestand naar het ziekenhuis begeleidde. De moeder overleefde het en beviel van een gezonde tweeling. Op de terugweg werd de ziekenwagen tegengehouden door een groep gewapende rebellen, die op de zuster schoten. Zuster Veronika stierf vier dagen later, op 20 mei 2016 op 58-jarige leeftijd, als gevolg van de verwondingen die ze had opgelopen door de schietpartij.
Zuster Veronika had een sterk gevoel van doorzettingsvermogen en missionaire ijver. Tijdens een van de aanvallen van de rebellen op de stad Yei troffen raketten ook het klooster. De zusters overleefden door plat op de grond te liggen en te bidden. Na deze angstaanjagende ervaring en ook na een oproep van de Algemene Overste om de missie te verlaten, baden alle zusters voor het tabernakel en besloten bij de mensen te blijven. Zuster Veronika Theresia rechtvaardigde haar beslissing met deze woorden: “Jezus hield ook vol tot het einde. Hij verliet de mensen niet en verliet de plaats niet toen het moeilijk werd. Als leerlinge van Jezus volg ik Hem in de kracht van de Heilige Geest. Ik kan de mensen van Zuid-Soedan niet verlaten, omdat ik van ze houd!”
Laten we bidden voor alle moeders die lijden vanwege het lot van hun kinderen en ook voor moeders die hun kinderen hebben opgegeven of niet de kracht hadden om hun kinderen te aanvaarden, dat ze troost en vrede mogen vinden in Gods genade.
Negende statie: Jezus valt voor de derde maal
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
We worden van alle kanten belaagd, maar raken niet in het nauw. We worden aan het twijfelen gebracht, maar raken niet vertwijfeld. We worden vervolgd, maar worden niet in de steek gelaten. We worden geveld, maar gaan niet te gronde. We dragen in ons bestaan altijd het sterven van Jezus met ons mee, opdat ook het leven van Jezus in ons bestaan zichtbaar wordt. (2 Kor. 4,8-10)
China: Bisschop Stefano Li Side – Rijpe vrucht van de Heilige Geest
Bisschop Stefano Li Side van Tianjin, de Volksrepubliek China, stierf op 8 juni 2019 op 92-jarige leeftijd, terwijl hij nog steeds onder huisarrest stond. Bisschop Li Side wankelde nooit in zijn trouw aan de Kerk. Het was deze trouw die leidde tot zijn herhaaldelijke opsluiting, 17 jaar in dwangarbeiderskampen en uiteindelijk verbanning in 1992 naar een afgelegen bergdorp, waar hij onder huisarrest bleef. De communistische autoriteiten stonden hem zelfs geen openbare begrafenis of begrafenis op een katholieke begraafplaats toe.
Bisschop Stefano Li Side is “de rijpe vrucht van de Geest: zijn dood op de vooravond van Pinksteren is geen toeval”. Zo reageerde een priester van de kerk van Tianjin op de dood van zijn overleden bisschop, die hij vele malen bezocht tijdens zijn ballingschap in de bergen. “De bedoeling van de autoriteiten was om de bisschop naar een verre en ontoegankelijke plaats te brengen, zodat niemand hem daar kon komen bezoeken,” zei de priester, “maar het tegenovergestelde gebeurde: sinds de bisschop daar woonde, nam het aantal gelovigen dat hem bezocht met de dag toe. Zijn hart was volledig vervuld van liefde voor de heilige Moeder Gods, met een brandende ijver voor de missie van de Kerk en voor de heropleving van roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven.”
Laten we bidden voor allen die vervolgd en gevangen gezet worden omwille van hun geloof. Dat de Heilige Geest hun troost en kracht mag geven, die sterker is dan haat en dood.
Tiende statie: Jezus wordt van zijn kleren ontdaan
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Nadat ze Jezus gekruisigd hadden, verdeelden de soldaten zijn kleren in vieren, voor iedere soldaat een deel. Maar zijn onderkleed was in één stuk geweven, van boven tot beneden. Ze zeiden tegen elkaar: ‘Laten we het niet scheuren, maar laten we loten wie het hebben mag.’ Zo moest in vervulling gaan wat de Schrift zegt: ‘Ze verdeelden mijn kleren onder elkaar en wierpen het lot om mijn gewaad.’ Dat is wat de soldaten deden. (Joh. 19,23-24)
India: Pater Bernard Digal – Alles geven voor Christus
Op 25 augustus 2008, in een golf van geweld veroorzaakt door radicale hindoes, werd pater Bernard Digal van het aartsbisdom Cuttack-Bhubaneswar in Orissa, India, aangevallen en geslagen. De aanval was zo gewelddadig dat hij iets meer dan een maand later, op 28 oktober, in het ziekenhuis overleed aan de ernstige hoofdwonden die hij had opgelopen. Zijn hele leven had pater Bernard vastberadenheid en moed getoond door te getuigen van en uiteindelijk te sterven voor Christus. Hij stierf in ware christelijke geest, nadat hij zijn vijanden en vervolgers onmiddellijk na de aanval had vergeven. Pater Bernard was de eerste priester die werd vermoord in de campagne van antichristelijk geweld in Orissa.
Terwijl hij zwaargewond in het ziekenhuis lag, vertelde pater Bernard zijn verhaal aan zijn medebroeder pater Dibakar:
“Rond 22.00 uur werden we wakker van luid geschreeuw buiten. Stralen van fakkels schenen naar binnen. We verstopten ons achter een muur en konden ongeveer 10 jonge mannen zien die zwaarden, bijlen, ijzeren staven en koevoeten droegen. Toen zagen ze me. Mijn jonge chauffeur wist in het donker te vluchten terwijl ik van alle kanten werd geraakt. Ik werd op mijn hoofd geraakt en bloedde hevig. Toen verloor ik het bewustzijn. Toen ik wakker werd, merkte ik dat ik naar een vuur werd gesleept. Ik vocht verbeten om niet in het vuur te worden geduwd. Ik kon de dood voelen. Ik bad in stilte tot de heilige Michaël om me te redden van mijn beulen. Toen voelde ik een nieuwe energie die bezit van me nam; met een laatste duw wist ik mezelf uit hun greep te bevrijden. Ik had geen kleren aan en rende naakt het donker in, bang voor mijn leven. Maar nadat ik een eind had afgelegd, haalden ze me in en sloegen me meedogenloos. Al snel zag ik bloed uit mijn hoofd stromen en verloor ik het bewustzijn. Ze dachten dat ik dood was en lieten me achter. In mijn halfbewuste toestand hoorde ik wolven huilen en ik vreesde dat de dieren zouden komen om me te voeden. Ik dacht dat ik misschien niet eens begraven zou worden. Ik bad tot de Heer. De volgende ochtend was ik verrast dat ik nog leefde. Ik werd naakt op de grond gevonden door twee dorpelingen. Ik vertelde hun mijn verhaal en smeekte hen om me water en voedsel te geven – en kleren om me te bedekken. Toen kwam de politie en bracht me naar een ziekenhuis in Tikabali.”
“Hij kon nauwelijks praten toen hij me alles probeerde te vertellen”, zei pater Dibakar. “Toen ik hem naar zijn toestand vroeg, begon hij te snikken. Hij had verband over zijn hele lichaam. ‘Er is geen plek meer op mijn lichaam waar ik niet ben geslagen’, en hij stortte weer tranen.”
Laten we bidden voor de heersers en machtigen van deze wereld, dat zij de wetten van God en de onschendbare waardigheid van ieder mens respecteren en hen beschermen vanaf de conceptie tot aan hun natuurlijke dood.
Elfde statie: Jezus wordt aan het kruis genageld
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Ik kan mijn beenderen tellen. Zij kijken vol leedvermaak toe, verdelen mijn kleren onder elkaar, werpen het lot om mijn gewaad. (Ps. 22,18-19)
Syrië: Pater François Mourad – Vertrouwen in God verzegeld door bloed
Pater François Mourad werd op 23 juni 2013 vermoord in het Franciscanerklooster van Sint-Antonius van Padua in Ghassenieh, Noord-Syrië. Hij was overgeplaatst naar het klooster van de Franciscanen van de Custodie van het Heilig Land waartoe hij behoorde, deels om veiligheidsredenen en deels om de weinige priesters en de Zusters van de Heilige Rozenkrans die daar nog waren, te ondersteunen. Het klooster werd aangevallen door islamistische militanten die banden hadden met de jihadistische groepering Jahbat al-Nusra. Terwijl hij de zusters en anderen probeerde te verdedigen tegen de rebellen, werd pater François doodgeschoten. Hij was zich terdege bewust van het gevaar van de situatie waarin hij leefde en gaf moedig zijn leven voor vrede in Syrië en in de wereld.
In verschillende brieven deed pater François verslag van de gevaren waarmee hij en zijn medechristenen in Syrië werden geconfronteerd en schreef hij over zijn bereidheid om zijn leven te geven voor Christus:
“We zijn in gevaar. We kunnen het dorp niet in of uit. Ze vielen kerken en religieuze symbolen aan en elke dag verdwijnt er wel iemand van ons. Ik weet niet wanneer mijn tijd zal komen. Maar hoe dan ook, ik ben bereid om te sterven.”
“Ondanks al deze duisternis, zie ik de mysterieuze aanwezigheid van de zon. Het enige dat ik hoop bij God is dat Zijn aanwezigheid overwint.”
“Wanneer we de breedte en de waarde van de liefde in ons leven begrijpen, dan is het gemakkelijk voor ons om de diepte en het mysterie van het lijden te begrijpen, wat ons leidt tot het begrijpen van de gekruisigde Christus. Hij leerde ons dat liefde een synoniem heeft dat lijden heet.”
In het licht van de verslechterende situatie in Syrië schreef hij: “De gelegenheden tot geweld nemen toe en ik denk dat we een beslissende fase van onze strijd zijn ingegaan. Nadat ze de Griekse kerk in brand hadden gestoken en het Mariaheiligdom hadden verwoest, hebben ze alles in mijn klooster geplunderd en vernietigd. Ze hebben alle religieuze symbolen in het dorp vernield, verbrand en overal besmeurd met godslasteringen tegen onze religie. Ze proberen ons te onderdrukken, maar wat ze ook doen, ze zullen niets kunnen doen tegen ons geloof dat gegrondvest is op de rots van Christus. Moge God ons de genade schenken om de authenticiteit van onze liefde voor Hem en voor anderen te bewijzen. Wees ervan verzekerd dat ik mijn leven met heel mijn hart geef voor het welzijn van de Kerk en de vrede in de wereld en vooral in ons geliefde Syrië.”
Laten we bidden voor alle zieken, dat ze de aanwezigheid van de Heer in hun lijden mogen herkennen en hun lijden mogen verenigen met het Zijne, voor de redding van de wereld.
Twaalfde statie: Jezus sterft aan het kruis
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Rond het middaguur werd het donker in het hele land doordat de zon verduisterde. De duisternis hield drie uur aan. Toen scheurde het voorhangsel van de tempel doormidden. En Jezus riep met luide stem: ‘Vader, in uw handen leg Ik mijn geest.’ Toen Hij dat gezegd had, blies Hij de laatste adem uit. De centurio zag wat er gebeurd was en loofde God met de woorden: ‘Werkelijk, deze mens was een rechtvaardige!’ De mensen die voor het schouwspel samengekomen waren en de gebeurtenissen hadden gadegeslagen, keerden terug naar huis, terwijl ze zich van verdriet op de borst sloegen. (Lc. 23,44-48)
Frankrijk: Priester Jacques Hamel – Een herder tot zijn laatste adem
Op 26 juli 2016, net na het vieren van de Heilige Mis, werd de 85-jarige priester Hamel vermoord door twee extremistische islamisten die trouw hadden gezworen aan de Islamitische Staat. Ze dwongen hem om te knielen en sneden hem de keel door. Zijn laatste woorden waren: “Weg van mij, Satan!” Toen zijn twee moordenaars de kerk binnenstormden, had priester Hamel net de Heilige Mis gevierd en stond hij nog steeds bij het altaar.
Hij was bijna tien jaar eerder de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd, maar was nog steeds werkzaam als assistent-priester in de parochie van Saint Etienne-du-Rouvray, een buitenwijk van Rouen in het noordoosten van Frankrijk. De zaak voor zijn zaligverklaring werd officieel gestart op 20 mei 2017.
In zijn homilie tijdens de uitvaartmis voor priester Jacques, sprak de bisschop van Rouen, Monseigneur Lebrun, rechtstreeks tot de gemartelde priester:
“Het kwaad is een mysterie. Het culmineert in afschuwelijke momenten die ons voorbij het menselijke brengen. Bedoelde u dat niet, Jacques, met uw laatste woorden? U viel op de grond na de eerste steek; u probeerde uw aanvaller met uw voeten weg te duwen en u zei: ‘Ga weg, Satan.’ Opnieuw zei u: ‘Ga weg, Satan.’ Hiermee gaf u uiting aan uw geloof in de mensheid, die goed geschapen is, maar in de greep is van de duivel. ‘Jezus genas allen die onderdrukt werden door de duivel’, zegt het Evangelie. Dit is niet om de moordenaars te verontschuldigen – degenen die een pact sluiten met de duivel! Maar we moeten met Jezus volhouden dat elke man, elke vrouw, elk menselijk persoon zijn hart kan veranderen met Zijn genade. Zo maken wij de woorden van Jezus tot de onze, ook al lijken ze boven onze kracht vandaag: ‘Welnu! Ik zeg u: Heb uw vijanden lief en bid voor hen die u vervolgen’.”
Laten we voor onszelf bidden, dat we altijd bereid zullen zijn om iedereen te vergeven, en ook voor allen die niet verzoend willen worden, zodat de genade van God hun harten mag raken.
Dertiende statie: Jezus wordt van het kruis afgenomen
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Na deze gebeurtenissen vroeg Jozef van Arimatea – die een leerling van Jezus was, maar uit angst voor de Joden in het geheim – aan Pilatus of hij het lichaam van Jezus mocht meenemen. Pilatus gaf toestemming en Jozef nam het lichaam mee. Nikodemus, die destijds ’s nachts naar Jezus toe gegaan was, kwam ook; hij had een mengsel van mirre en aloë bij zich, wel honderd litra. Ze wikkelden Jezus’ lichaam met de balsem in linnen, zoals gebruikelijk is bij een Joodse begrafenis. (Joh. 19,38-40)
Somalië: Zalige zuster Leonella Sgorbati – De kracht van liefde en vergeving
Op 17 september 2006 werd zuster Leonella Sgorbati van de Missionarissen van de Consolata vermoord door twee mannen die haar doodschoten terwijl ze over straat liep in Mogadishu, Somalië. Zuster Leonella kwam terug van het plaatselijke kinderziekenhuis waar ze als verpleegster had gewerkt en ook jongeren had opgeleid om hetzelfde werk te doen. Haar laatste woorden voordat ze stierf waren: “Ik vergeef; ik vergeef; ik vergeef”. Mohamed Mahamud, een moslim en vader van vier kinderen, die haar vergezelde op de korte reis, probeerde zichzelf tussen haar en de kogels van de moordenaars te plaatsen. Ook hij werd gedood en gaf zijn leven om zuster Leonella te verdedigen.
Ter voorbereiding op haar gewelddadige dood zei zuster Leonella in haar laatste interview voor een Italiaanse televisiezender: “Ik weet dat er een kogel is met mijn naam erop. Ik weet niet wanneer die zal komen, maar zolang die niet komt, blijf ik in Somalië. Ik weet dat ik risico’s neem, maar ik doe het uit liefde. Ik kan niet bang zijn en tegelijkertijd liefhebben. Ik kies ervoor om lief te hebben.”
Als provinciaal overste van de Consolata-zusters moedigde ze haar medezusters ook aan om trouw te blijven aan hun missionaire dienstwerk: “We kunnen niet alle noden van de wereld verlichten, maar we hebben een onmisbare plicht om authentieke getuigen van Christus te zijn in ons dagelijks leven, waar we ook zijn. Beste zusters, laten we samen onze innerlijke gesteldheid onderzoeken: zijn we bereid om de kant te kiezen van de armsten, de meest behoeftigen, en hen holistisch te helpen groeien, zonder afhankelijkheden te creëren? Zijn we bereid om keuzes te maken die ons mogelijk minder efficiënt, armer, naakter en zelfs afhankelijker van de Voorzienigheid maken? Zijn we bereid om degenen te zoeken die de boodschap van Gods liefde nooit hebben gehoord, zelfs als dit innerlijke onthechting en opoffering betekent, zelfs tot het punt dat we ons leven geven? Zijn we bereid om ons leven te geven en, indien nodig, ons bloed te vergieten als getuigenis van de zachtaardigheid en goedheid van de Goddelijke Zoon? Ja, dat denk ik wel. Ik geloof dat in het hart van ieder van ons de frisheid van die eerste roeping leeft.”
Laten we bidden voor allen die de hoop hebben verloren en in wanhoop zijn geraakt, opdat zij de goedheid en genade van de hemelse Vader opnieuw mogen zien en ervaren.
Veertiende statie: Jezus wordt in het graf gelegd
Pr. Wij aanbidden U, Christus, en wij loven U,
A. omdat Gij door Uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Werkelijk, Ik verzeker u, als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft brengt hij veel vruchten voort. Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven loslaat, behoudt het voor het eeuwige leven. (Joh. 12,24-25)
Burundi: Pastoor Révocat Gahimbare – Apostel van de waarheid
Op 8 maart 2009 werd priester Révocat Gahimbare, pastoor in de stad Karuzi in Burundi, vermoord door vier inbrekers. Ze hadden zich vermomd als politieagenten en waren erin geslaagd het klooster van de Zusters Bene Mariya binnen te dringen. Toen pastoor Gahimbare van de aanval hoorde, snelde hij de zusters te hulp, maar in plaats daarvan werd hij op straat door de dieven overvallen. Hij werd geraakt door een kogel.
Pastoor Révocat was een priester van Schönstatt. Een van zijn medebroeders vertelde dat pastoor Révocat tijdens een van hun laatste ontmoetingen vertelde hoe graag hij het ideaal van Schönstatt en zijn eigen persoonlijke priesterlijke roeping beter wilde naleven – een apostel van waarheid en liefde zijn.
De stichter van de Schönstatt-beweging, pater Josef Kentenich, zei het volgende over dit apostolaat van de waarheid: “Missie vereist allereerst martelaarschap, de bereidheid om jezelf te verliezen ter wille van de waarheid. Alleen op die manier kan het authentiek worden; dat is altijd de aard van de missie geweest en zal dat altijd zijn. Want alleen dan zal het primaat van de waarheid worden gevestigd.”
Laten we bidden voor onze overleden familieleden, vrienden, weldoeners en voor al diegenen voor wie niemand bidt, dat zij eeuwig geluk en vrede mogen vinden in de hemel bij God.
Slotgebed
Barmhartige Vader, wij danken U voor de vele getuigen en martelaren van onze tijd. Door hun leven en dood hebben zij moedig hun trouw aan Uw Naam getoond. Geef ons de kracht om ons geloof zonder angst te belijden en er getuigenis van af te leggen door mededogen en concrete daden van liefde.
Hemelse Vader, wij bidden voor alle onderdrukte en vervolgde christenen, en voor alle mensen die lijden aan geestelijke of materiële nood, evenals voor de vervolgers en onderdrukkers. Mogen zij Uw onvoorwaardelijke en barmhartige liefde ervaren. Zegen ons en ons werk.
Amen.