Speciale missie in Oekraïne: Een priester draagt zorg voor COVID-19-patiënten

Grzegorz Draus is geen astronaut noch een bemanningslid van een ruimteschip, hoewel hij er in volle uitrusting net zo uitziet. Draus maakt echter wel deel uit van een heel bijzondere missie. Wegens de extreme beschermings- en veiligheidsmaatregelen moet hij een speciale uitrusting gebruiken die maar liefst uit veertien afzonderlijke onderdelen bestaat. Draus is niet de enige die een dergelijke uitrusting moet dragen. Iedereen die deel uitmaakt van die speciale missie is daartoe verplicht. Het doel van de missie bestaat erin zorg te dragen voor het lichaam en de ziel van de COVID-19-patiënten in een ziekenhuis in de stad Lviv in Oekraïne.

In de gangen dragen vele andere mensen die zich aan deze taak wijden ook een gezichtsmasker, een veiligheidsbril, een overall, handschoenen, een schort,… Het gaat om dokters, verpleegsters en medisch personeel. Grzegorz is echter onmiddellijk duidelijk herkenbaar, want zijn uitrusting omvat nog een bijkomend element dat hem van alle anderen onderscheidt: de stola.

Grzegorz Draus is pater Grzegorz, een Poolse katholieke priester uit Lublin, die al negen jaar lang zijn geestelijke dienst uitoefent in Lviv, een van de belangrijkste culturele, wetenschappelijke en industriële centra van Oekraïne. In de regio Lviv zijn al meer dan drieduizend mensen met het coronavirus besmet, van wie er zevenhonderd in het ziekenhuis liggen. Er zijn ook bijna honderd doden te betreuren. Sinds de uitbraak van de pandemie bezoekt hij de COVID-19-patiënten tweemaal per week in het ziekenhuis. “Spijtig genoeg is het voor mij wegens andere verplichtingen in de parochie niet mogelijk om hen vaker te bezoeken”, betreurt hij.

Het stuk stof dat de priester om zijn hals draagt, is voor vele katholieken zo alledaags en gewoon dat het onder normale omstandigheden zelfs niet wordt opgemerkt. In deze ongewone coronatijden is de stola echter een krachtig symbool voor de roeping van de priester: een herder zijn die desnoods zijn schapen op de schouders draagt en een zielenherder die de mensen naar het eeuwige leven leidt.

De ziekte is alomtegenwoordig
“Ik draag dit ‘uniform’, dat uit veertien verschillende onderdelen bestaat, gedurende acht uren per dag. Wanneer ik mij van de ene naar de andere afdeling in het ziekenhuis begeef, moet ik een deel van de uitrusting vervangen en mij met een speciale vloeistof ontsmetten”, legt hij uit in een interview met de internationale hulporganisatie Kerk in Nood (Aid to the Church in Need – ACN).

In het ziekenhuis waar pater Grzegorz zijn dienst uitoefent, moet iedereen die met COVID-19-patiënten werkt, zich aan bijzonder omvangrijke en uitgebreide veiligheidsmaatregelen onderwerpen. “In andere ziekenhuizen raken vele dokters besmet omdat er daar niet zoveel voorzorgsmaatregelen in acht worden genomen. Wij moeten echter op onze hoede zijn, want de ziekte is overal. Ik werd al tweemaal getest en godzijdank ben ik gezond.”

“Het moeilijkste voor mij is om ondanks de vochtigheid en het zweet toch te werken, omdat alles beslaat zodat men amper iets ziet. Ik kan me niet voorstellen hoe verplegers en verpleegsters onder dergelijke omstandigheden kunnen werken. Het is verre van gemakkelijk. Ze moeten echter hun werk doen, ook injecties toedienen bijvoorbeeld”, benadrukt de geestelijke.

Elke dag een klein mirakel
Ook hij vervult zijn taak, hoewel ook die niet eenvoudig is. “Ik bezoek elke ziekenkamer. Ik zegen de zieken, praat met hen en probeer hun goed nieuws te brengen. Ik spreek met hen over Gods Liefde. Ik ben niet besmet met COVID-19; indien dat zo was, zou het te moeilijk zijn voor mij. De zieken hebben een sterk geloof. Ik zeg hun dat Jezus Christus op het kruis zeer nauw met hen verbonden is, want hij vertoonde dezelfde symptomen als de mensen die aan deze ziekte lijden: ademnood.”

Naast het feit dat ze lichamelijk afzien, bestaat voor de patiënten “de grootste moeilijkheid erin hoe ze omgaan met de gevolgen en met de problemen die met de ziekte gepaard gaan en ook negatieve uitwerkingen hebben voor anderen: ziekenhuisverblijf, isolatie. Sommigen voelen zich misschien schuldig”.

Om de ziel van de patiënten te sterken, neemt pater Grzegorz de biecht af van wie dat graag wil. Hij deelt ook de Heilige Communie uit. Wegens de gezondheidsvoorschriften kan hij de overgebleven gewijde hosties niet nuttigen noch ergens bewaren. “Maar elke dag voltrekt er zich een klein mirakel: het aantal mensen dat de Communie wenst te ontvangen, komt precies overeen met het aantal hosties dat ik meebreng“, aldus de priester.

Het priesterschap: een fascinerende bezigheid
Pater Grzegorz had nooit gedacht dat zijn priesterambt hem in de situatie zou brengen die hij nu meemaakt. Voor hem was het echter altijd zonneklaar dat het een fascinerende bezigheid zou zijn om Gods roep tot het priesterschap te volgen. “God heeft uw offer niet nodig, maar wel uw liefde“, antwoordde een vriend toen de jonge Grzegorz hem destijds zei, “dat hij zich wou opofferen om de armen te dienen”.

In de nagenoeg 25 jaar dat hij zich vol liefde inzet voor de armen en behoeftigen, heeft de Poolse priester “geen enkele dag” spijt gehad van zijn keuze voor het priesterschap. Hij wil gewoon het voorbeeld van de heilige Teresa van Calcutta volgen, “die maar 4 of 5 uren sliep omdat ze haar activiteit vol ijver uitvoerde. Ze hield van wat ze deed. Ook ik zou op dezelfde manier tot op het einde willen houden van wat ik doe”.

Ter ondersteuning van de heldhaftige activiteit van de Oekraïnse geestelijken tijdens de pandemie stelt de pauselijke stichting Kerk in Nood (ACN) aan 3.478 priesters, 92 seminaristen en 1.000 kloosterlingen de noodzakelijke uitrusting (gezichtsmaskers, handschoenen, ontsmettingsmiddelen enz.) ter beschikking om zich behoorlijk te kunnen beschermen en een verdere verspreiding van het virus te verhinderen.

Door Maria Lozano