Interview met Pr. Prasad Harshan over zijn steun aan de slachtoffers van de terreur in Sri Lanka

01/08/2019 Leuven – Met zijn “Faith Animation Team” staat Father Prasad Harshan de slachtoffers van de terreuraanslagen in Sri Lanka bij.

Father Prasad, de terreuraanslagen die met Pasen tegen drie christelijke kerken op Sri Lanka werden gepleegd, hebben de gelovigen niet alleen fysiek en psychisch verwond maar ook in hun geloof aangetast. Hoe staat de Kerk hen bij?

Onze kardinaal Malcolm Ranjith wilde missionarissen de straat op sturen, die van parochie naar parochie en van straat naar straat zouden gaan om naar de mensen te luisteren in hun eigen huizen, om te horen welke verhalen ze te vertellen hadden en om hen bij staan in hun geloofsstrijd. Daarmee zijn we drie jaar geleden al begonnen. Nu werd dit een zegen op het moment dat wij over deze tragedie op de hoogte werden gebracht: een zegen zowel voor de Kerk als voor de mensen. Op dit ogenblik zijn we met vijf priesters die met de slachtoffers van de terreur werken. We zijn vooral actief in Negombo, waar 115 mensen van één enkele parochie werden vermoord en meer dan 280 mensen gewond raakten. Overal zien we zwarte vlaggen ten teken van rouw. De mensen zijn gewond: fysiek, mentaal en spiritueel. We stellen vast hoe de mensen aangetast zijn in hun geloof en in hun geloofsleven. In de 30 jaar durende burgeroorlog hebben er nooit dergelijke bomaanslagen in kerken plaatsgevonden. De mensen vragen zich af: waarom is dit gebeurd? En waarom net met Pasen?

Zorgt dat voor twijfels aan het geloof en voor een grotere afstand tot de Kerk?

Eerst waren de mensen geschokt: hoe kon God toestaan dat dit gebeurde, in Zijn eigen huis? Wij priesters besloten om die moeilijke periode samen met de mensen door te komen, ook al konden we geen antwoorden geven. We hebben hen in hun huizen bezocht. We wilden hen tonen dat God bij hen is en bij hen blijft. Na de aanvankelijke schok kwam de woede. Vooral nadat ze ervan op de hoogte werden gebracht dat de regering vooraf informatie had gekregen die voor een dergelijke tragedie waarschuwde. De mensen lagen met hun gevoelens overhoop. Daarbij speelden de oproep van de kardinaal om zich door het geloof te laten leiden en niet door emoties een grote rol.

Hoe ziet uw pastoraal werk er concreet uit?

We werken veel met kinderen, die angst hebben om opnieuw naar de kerk of naar de zondagsschool te gaan. Daarnaast werken we ook met moeders om hun geloof te versterken. 475 jaar geleden vermoordde een hindoekoning 600 christenen in het noorden van Sri Lanka. Nu brengen we de familieleden van de slachtoffers naar de gedenkplaatsen voor die martelaren in het noorden van het land. De mensen die op Paaszondag om het leven zijn gekomen, zijn martelaren omdat ze hun leven hebben verloren voor hun geloof. Door middel van die reis naar de vroege martelaren proberen wij de wonden van de familieleden van de slachtoffers van de terreur te helen. Ook de mensen die tijdens de burgeroorlog gewond zijn geraakt of die weduwe of weduwnaar zijn geworden praten met hen, spreken hen moed in en leggen getuigenis af van hun geloof in God.

Vele katholieken op Sri Lanka vertelden me dat ze na de terreuraanslagen sterker en geloviger zijn dan ooit.

Bij de mensen die rechtstreeks door de aanslagen werden getroffen, zijn de wonden tot op vandaag nog niet geheeld. Globaal genomen was de terreur echter een zegen voor de katholieken in ons land, want plots was het hele land door die gebeurtenissen gedoopt. Soms gebeurt het doopsel met water, maar soms ook met bloed. Plots werd ons hele land zich bewust van de aanwezigheid van de katholieken en van de bijzondere aard van hun geloof. Vroeger keken er zowat 4.000 mensen naar de videoboodschappen van de kardinaal, maar nu kijken er honderdduizenden. Ze willen zien wat hij denkt. We beleefden een waar Paasfeest! Maar het begon met uiteengereten lichamen, met het bloed van de martelaren.

Boeddhisten maken 70 procent van de bevolking van Sri Lanka uit. Waarom hebben de terroristen de boeddhistische tempels niet aangevallen?

Ze vormen de meerderheid in dit land en onder hen zijn er ook strijders. We weten niet waarom er geen boeddhistische tempels werden aangevallen. Het heeft er wellicht ook mee te maken dat de katholieke Kerk hier in dit land weliswaar een minderheid vormt, maar wereldwijd de grootste religieuze gemeenschap is. De terroristen willen de hele wereld erbij betrekken.

Hoe hebben de aanslagen de relatie tussen de boeddhisten en de katholieken beïnvloed?

De boeddhisten begonnen er onder elkaar over te spreken hoe bewonderenswaardig de katholieken waren. Waarom nemen ze geen wraak? Gelukkig genoeg hebben we binnen de katholieke Kerk een wonderbaar systeem: die priesters luisteren naar de kardinaal, de gelovigen luisteren naar de priesters. Nu bewonderen de boeddhistische monniken ons katholieken en tonen heel veel sympathie en respect voor ons.

Hoe reageerden de leiders van de islamitische geloofsgemeenschap in Sri Lanka op de terreur uit hun eigen rangen?

De islamitische overheden gaven toe dat het hun fout was om over de activiteiten van terreurgroepen in hun gemeenschappen te zwijgen. Wij wisten er niets van, maar zij wisten wel hoe het zat. Ze begrepen dat het een ramp is voor het hele land. Niet alle moslims zijn terroristen, maar alle plegers van de zelfmoordaanslagen waren moslims. De moslims kunnen dit niet ontkennen en moeten hun deel van de verantwoordelijkheid nemen. Ze hebben nu de taak om zich intern te zuiveren. Toen de onderzoeken begonnen, werden er wapens gevonden in de moskeeën. Dat was een echte schok voor ons. De islamitische leiders hebben de plicht om de Koran op een vreedzame manier te interpreteren.

Was er een internationale solidariteit voelbaar met de slachtoffers in Sri Lanka?

Internationale katholieke hulporganisaties als Kerk in Nood (ACN) hebben ons hier heel veel geholpen. In het land vormen we dan wel een minderheid, maar we weten dat we deel uitmaken van een grotere familie. Mensen die nooit in Sri Lanka geweest zijn, bidden voor ons en geven ons giften! Zo werd de katholieke Kerk een zegen voor alle mensen in Sri Lanka. In onze kerken zijn immers ook moslims, hindoes en boeddhisten gestorven. Doordat de mensen naar de katholieke Kerk kijken, is er een innerlijke ommekeer begonnen. Ze beginnen te begrijpen wat het betekent om in Christus te leven.

Door Stephan Baier