Uit haat en wanhoop kunnen geen goede vruchten voortkomen. Het was de bedoeling van onze stichter pater Werenfried van Straaten (1913 – 2003) om het geloof te versterken, verzoening te bevorderen en de liefde te herstellen.
Daarbij speelden de zogenaamde “rugzakpriesters” een belangrijke rol om de uit het Oosten verdreven Duitse katholieken in immense diasporagebieden bij te staan. Sommigen van hen – die al verzwakt waren door de verdrijving – stierven aan de ontberingen tijdens de lange voetmarsen. Daarom stelde onze hulporganisatie de priesters motorfietsen ter beschikking. Daarnaast kregen ze ook hulpgoederen zoals kleding, levensmiddelen en medicamenten om Gods Liefde niet alleen te prediken aan de noodlijdenden, maar die ook concreet voelbaar te maken. Voor een klein vluchtelingenmeisje waren een pop en een reep chocolade zo’n sterke tekens van Gods Liefde dat ze later als kloosterzuster naar India trok en een nieuwe moeder werd voor ontelbare weeskinderen.


Ook vandaag nog zijn priesters in reusachtige gebieden te voet onderweg om de sacramenten en Gods troost naar de gelovigen te brengen. Dat is bijvoorbeeld het geval in het bisdom Ihosy in Madagaskar, een bergachtig en zeer afgelegen gebied. Pastoor Germain Rahasason is verantwoordelijk voor zestien geloofsgemeenschappen. Om van het ene bergdorp naar het andere te geraken, is hij acht uren te voet onderweg. Hetzelfde geldt voor zijn medebroeders. Naar aanleiding van onze 75ste verjaardag zouden wij die tien “moderne rugzakpriesters” elk een bromfiets willen schenken. Daarvoor hebben we 33.850 euro nodig. Wie helpt mee om voor dit jubileumgeschenk te zorgen?


Vele hulporganisaties zetten zich in om materiële noden te lenigen. Dat is goed en belangrijk. Er bestaat echter ook een diepe spirituele en geestelijke nood, die vaak over het hoofd wordt gezien, maar die vele andere problemen met zich meebrengt.
Het Woord van God, het gebed, de sacramenten zijn voedsel, niet alleen in deze wereld, maar ook voor het eeuwig leven. De gelovigen in de hele wereld dit ‘voedsel’ bezorgen – ook en vooral op plaatsen waar de Kerk wordt vervolgd of onder armoede te lijden heeft – is al 75 jaar lang onze betrachting, want “de mens leeft niet van brood alleen” (Mt 4,4).

