Burkina Faso: Ondanks terreur hebben kloosterzusters een diepgeworteld geloof.

Terwijl het land langzamerhand wegzinkt in terreur en geweld, blijven de Burkinese zusters van de Onbevlekte Ontvangenis (S.I.C.) de lijdende bevolking met geloof en moed terzijde staan. Hier volgt een interview van Amélie de La Hougue met zuster Pauline, de algemene moeder-overste van de congregatie en met zuster Marie-Bernadette, de voormalige algemene moeder-overste naar aanleiding van hun bezoek aan de hoofdzetel van de pauselijke stichting Kerk in Nood. Zuster Pauline is al 25 jaar kloosterzuster, zuster Marie-Bernadette zelfs al 35 jaar.

Kunt u ons uw congregatie voorstellen?
Onze gemeenschap van de Onbevlekte Ontvangenis werd in 1924 in Burkina Faso gesticht. Tegenwoordig is ze aanwezig in Burkina Faso, maar ook in Togo, Niger, Benin, Ivoorkust, Mali, Algerije, Italië en Frankrijk. Wereldwijd telt de congregatie 463 zusters, van wie er ongeveer 30 buiten Burkina Faso actief zijn. Bovendien doorlopen 24 vrouwen het noviciaat en nog eens 24 het postulaat. In Burkina Faso zijn wij in 13 van de in totaal 16 bisdommen aanwezig.

Burkina is tegenwoordig een land dat in toenemende mate door terroristisch geweld wordt beheerst. Hebt u dat ook aan den lijve ondervonden?
Ja, wij leven in een klimaat van permanente onveiligheid. Vooral onze zusters in de gemeenschappen in het noorden van het land worden dagelijks met de problemen en schermutselingen geconfronteerd. In Bam waren de terroristen amper 4 km van de gemeenschap verwijderd. Elke dag nemen wij vluchtelingen op: vrouwen van wie de mannen werden vermoord (want de terroristen vermoorden vooral mannen), kinderen en bejaarden… In het noorden vangen de zusters tussen 30 en 60 vluchtelingen daags op. Hier in de hoofdstad Ouagadougou hebben wij al meer dan 600 mensen opgevangen. Ze hebben brood, water en zeep nodig, maar ook iemand die naar hen luistert, die hen genegenheid schenkt en de zekerheid dat ze geliefd zijn, na alles wat ze pas de dag voordien hebben meergemaakt.

Hebben de terroristen het op een welbepaald deel van de bevolking gemunt?
Ze richten hun vizier op iedereen: de katholieken worden omgebracht, de animisten worden omgebracht, de moslims worden omgebracht, de protestanten worden omgebracht!

En u vangt iedereen op?
Ja, natuurlijk. Wij nemen evenzeer christelijke vluchtelingen bij ons op als moslims of animisten.

Hebt u angst?
Neen, angst niet, want we vertrouwen op de goddelijke Voorzienigheid. Niettemin weten wij dat van de ene dag op de andere alles kan gebeuren. Wij moeten ons innerlijk op alle mogelijke situaties voorbereiden. Wij willen zorg dragen voor iedereen en vooral wij, als leiders van de gemeenschap, zijn voortdurend bezorgd en ongerust. Iedereen hier in Burkina leeft onder de invloed van dit klimaat van onzekerheid, van onveiligheid. Dat geldt vooral voor onze zusters die zich in het noorden van het land en in Mali bevinden.

Welke boodschap zou u aan uw zusters willen meegeven in deze moeilijke tijden?
Wij vragen hen om sterk te blijven en standvastig in het gemeenschappelijk geloof en in de liefde. Wij spreken hen moed in voor hun missie op de plaatsen waar ze zich bevinden. En wij bidden veel – al jarenlang – voor vrede, maar ook voor de bekering van de terroristen. Wij hopen dat de Heer ons zal helpen, want wij zijn daar voor Hem. Wij beleven dit martelaarschap in het geloof.

Hebt u er al over nagedacht om bepaalde gemeenschappen te sluiten, in het bijzonder in Dori?
Wij zouden liever geen gemeenschappen willen sluiten. De mensen die nu al in angst leven, zouden zich helemaal in de steek gelaten voelen indien de zusters zouden vertrekken. Wij willen aan de zijde van de bevolking blijven staan om de mensen te helpen en om hen te troosten. Onze zusters in Mali zijn om veiligheidsredenen moeten vertrekken, maar nu zeggen ze mij dat ze bereid zijn om daar terug naartoe te gaan. Ze voelen zich er klaar voor om samen met de mensen te lijden, om dicht bij de bevolking te zijn.

Hebben de christenen nog altijd hoop ondanks de bedreigingen die constant aanwezig zijn?
Ja, er is een echte spirituele vooruitgang merkbaar bij de bevolking. Ondanks de vele problemen verlaten de christenen de kerken niet, wel integendeel! Ze bidden nog meer. In het aartsbisdom Ouagadougou werd in de 35 parochies een gebedsketen georganiseerd: elke week bidt een parochie voor vrede.

Welke boodschap zou u aan de christenen in Europa willen meegeven?
Wij vragen de christenen in Europa om voor ons te bidden, solidair te zijn met ons en ons moed in te spreken. Wij zijn verrast door wat er met ons gebeurt, maar we delen ook het leed van vele andere christenen in andere landen. Wij vragen hen om standvastig te zijn in hun geloof. Wij willen ook van ganser harte al degenen bedanken die ons helpen en onze hoop versterken, opdat wij opnieuw al degenen zouden kunnen helpen die rondom ons lijden. Op die manier zouden wij in een grote gebedsgemeenschap verbonden willen zijn.

Hoe ziet u de toekomst?
Wij vertrouwen op de goddelijke Voorzienigheid. Wij geloven dat de Heer ons liefheeft en dat Hij ons zal helpen om deze periode van leed te doorstaan. Wij blijven hoopvol en weigeren om in wanhoop te verzinken.

Kerk in Nood helpt de zusters van de Onbevlekte Ontvangenis in Mali en Burkina Faso al sinds vele jaren. De hulpprojecten hadden betrekking op de aankoop van voertuigen, de renovatie van opleidingshuizen, de ondersteuning van het muziekapostolaat, de aankoop van installaties voor zonne-energie en hulpmiddelen voor de opleiding van de zusters. In de afgelopen tien jaar hebben de zusters steun voor een totaalbedrag van meer dan 120.000 euro gekregen. Kerk in Nood zou de congregatie ook in de toekomst willen blijven helpen door een bijdrage te leveren voor de opleiding van de zusters en voor de begeleiding van de roepingen (novicen). Bovendien zou de hulporganisatie ook de aanwezigheid van de zusters in de gevaarlijkste gebieden willen ondersteunen.

We gebruiken cookies op deze website. Indien u doorgaat gaan we er vanuit dat u deze toestaat.

Doe een gift

Schrijf me in voor de digitale nieuwsbrief

Voor een goed databeheer hebben we deze gegevens nodig. Ons privacybeleid