Christelijke vluchteling in Aleppo: “Ze hebben het luiden van de kerkklokken verboden”

Ontheemden uit Noord-Syrië hebben hulp nodig om te overleven in een land dat bedreigd wordt door sancties en verwoesting na de oorlog. Steun met Kerstmis priesters en religieuzen die zich inzetten om de eenzaamheid van ouderen en zieken in Aleppo te verlichten.

Hugo Alaniz is een missionaris van het Instituut van het Mensgeworden Woord. Deze Argentijn is al vijfentwintig jaar priester. Hij kwam eind 2017 in Syrië aan. In zijn interview met Kerk in Nood herinnert pater Hugo zich de reis die hij midden in de oorlog maakte van Damascus naar Aleppo, een stad die nog steeds in handen is van rebellengroepen: “Het was een zeer lange en gevaarlijke reis. We gingen door de woestijn, omdat er geen directe weg was. Ik trof een desolaat landschap aan, veel verlaten steden en dorpen, rond Aleppo alleen maar ruïnes”.

“Tot anderhalf jaar geleden zaten veel gebieden rond Aleppo vol met terroristen en we zijn getuige geweest van botsingen heel dicht bij ons. We hebben zeer trieste situaties gezien in de ziekenhuizen, van mensen die gewond waren geraakt door granaten van terroristische aanvallen van buiten de stad,” vertelt pater Hugo.

De gevechten in Aleppo zijn gestopt, maar de economische situatie is niet veel veranderd. Volgens officiële rapporten leeft momenteel 90 procent van de Syrische bevolking onder de armoedegrens.

“Ik schat dat een gezin van vier of vijf personen 350 euro per maand nodig heeft om te leven, maar het basissalaris is in het algemeen niet meer dan 22 euro. Dus ze leven niet, ze overleven. Het is erg moeilijk voor hen,” vertelt de pater aan vertegenwoordigers van Kerk in Nood tijdens hun bezoek aan Aleppo.

Volgens de priester heeft de bevolking toegang tot levensmiddelen in supermarkten, maar kan zij niet alles kopen wat zij nodig heeft, omdat sommige producten erg duur zijn, zoals melk. Bovendien is het als gevolg van de sancties bijna onmogelijk om toegang te krijgen tot buitenlandse producten, zoals geneesmiddelen, reserveonderdelen voor machines, auto’s, sommige kledingstukken en voedingsmiddelen die niet in het land worden geproduceerd.

Toen hij in 2017 in Aleppo aankwam, op verzoek van de Latijnse bisschop George Abou-Khazen, kreeg priester Hugo de leiding over de Onze-Lieve-Vrouw van de Aankondiging-kerk, gelegen in het oostelijk deel van Aleppo. Het was een gebied dat zwaar was getroffen tijdens de gevechten en het grootste deel van de bevolking had z’n huizen verlaten.

“Mensen waren naar het stadscentrum verhuisd of hadden het land verlaten. Zelfs de geloofsgemeenschap van deze kerk was vertrokken. Bisschop George vond het nodig om te beginnen met de renovatie en een klein parochiecentrum in te richten om de mensen aan te moedigen terug te keren,” legt de missionaris uit.

Ze zijn in april 2018 begonnen. Pater Hugo is tevreden over het resultaat: “Het was iets heel belangrijks, want te midden van alle ruïnes die er lagen, was het als een klein lichtstraaltje voor de plaatselijke bevolking. Mensen begonnen terug te komen, niet alleen uit andere delen van de stad, maar ook van binnen Syrië. De laatste twee jaar zijn ook enkele gezinnen uit Libanon teruggekeerd, God zij dank”.

Tot degenen die het meest te lijden hebben na de verwoestende oorlog behoren de ouderen en de zieken. Tijdens de oorlog zijn veel gezinnen met zonen vertrokken vanwege militaire dienst. Zelfs nu, nu de oorlog in het grootste deel van Syrië voorbij is, duurt de dienstplicht nog vele jaren. Gezinnen verlaten liever het land, maar bejaarden, zieken of gehandicapten worden alleen achtergelaten. De missionarissen van het Instituut van het Mensgeworden Woord proberen de verwaarlozing te verlichten: “Ze zijn erg eenzaam. We bezoeken hen en zien hun behoeften. We beginnen met medicijnen, ook met luiers, vooral voor de ouderen en de zieken. We hebben een gemeenschapskeuken waar een groep mensen drie dagen per week kookt om mensen thuis eten te brengen, en nog eens drie dagen koken ze voor mensen die in de omgeving wonen of werken”.

Veel ouderen in het gebied worden geholpen, zoals Moufida Jallouf en haar man Mousa, die naar Aleppo zijn gekomen via een humanitaire corridor vanuit Noord-Syrië, waar het gewapende conflict nog steeds voortduurt. Zij zijn ontheemden geworden, vluchtelingen in hun eigen land. Haar man, ernstig ziek en gehandicapt, zit aan haar zijde tijdens het korte bezoek van Kerk in Nood aan hun huis in het gezelschap van pater Hugo.

Moufida herinnert zich hoe gewapende islamistische groepen haar dorp binnendrongen: “Ze namen ons onze bron van inkomsten, ons geld en ons huis af. We konden niet naar de kerk gaan, tenzij we kleren droegen die ons van top tot teen bedekten. Ze verboden ons de kerkklok te luiden, maar we bleven bidden en het kruisteken maken in onze huizen”.

“We kunnen ons de eerste levensbehoeften niet veroorloven, dus godzijdank helpt de Kerk ons. Wij danken Kerk in Nood, die de parochie van Onze-Lieve-Vrouw van de Aankondiging steunt, zodat wij kunnen blijven leven,” voegt Moufida eraan toe.

De taak is immens en de situatie kan wanhopig lijken, maar de Argentijnse pater is duidelijk: “Van hier, uit Syrië, uit Palestina, uit Jordanië, uit wat nu Israël is… kwamen de eerste christenen vandaan. Ik denk dat het een plicht is voor ons, als Kerk, om de christenen van het Midden-Oosten te helpen. Niet alleen vanwege de betekenis van het Heilige Land, maar ook omdat het aan hen te danken is dat wij de boodschap van het Evangelie hebben leren kennen.

Dankzij God hebben we veel gezinnen kunnen helpen. Van hieruit is ons verzoek aan de weldoeners van Kerk in Nood dat ze ons niet vergeten, dat ze de gemeenschappen niet vergeten die nog steeds hulp uit het buitenland nodig hebben. Dankzij uw hulp kunnen wij ons blijven inzetten voor deze christelijke gemeenschap in Aleppo, in Syrië, in het Midden-Oosten. Het is van grote waarde. Wat u kunt blijven bijdragen heeft een zeer grote betekenis, vooral voor de mensen die alles verloren hebben, de mensen die nog in nood zijn, de mensen die uw hulp nodig hebben.”