Zuster Annie uit Syrië: “We leven nu in de ergste periode van onze geschiedenis”

De escalatie van internationale conflicten, de Covid-19-pandemie, het gebrek aan werkgelegenheid en de exorbitante prijsstijgingen, het isolement van het Syrische volk van de buitenwereld door de embargo’s en sancties en het ontbreken van het absolute minimum om te overleven – de lijst van lijden die zuster Annie Demerjian, een Syrische religieuze zuster van de Congregatie van Jezus en Maria, opnoemde, is inderdaad lang. Haar droevige samenvatting richt ze tot de internationale katholieke hulporganisatie Kerk in Nood: “Al deze factoren brengen het Syrische volk tot pure wanhoop.”

“Zonder twijfel maken we de ergste periode in onze geschiedenis door, als gevolg van tien jaar bloedige oorlog. Ik ken geen enkele andere samenleving in het Midden-Oosten waarvan de leden op dit moment in zulke erbarmelijke omstandigheden leven,” vertelt zuster Annie, die nu al meer dan zeven jaar de hulpacties van Kerk in Nood in de steden Aleppo en Damascus coördineert.

“Gedurende al deze jaren is de hulp van Kerk in Nood een redder in nood en een bron van hoop geweest voor onze christelijke families, die in werkelijk onmenselijke omstandigheden leven. De armoede is alomtegenwoordig. Er is een gebrek aan medicijnen, soms hebben we lange tijd geen elektriciteit of zelfs geen water. Voor veel mensen is het leven bijna ondraaglijk. De meeste Syrische gezinnen voelen zich getroffen door de psychologische en materiële druk,” beschrijft de Syrische zuster van Armeense afkomst.

Met de hulp van een team van vijf mensen ondersteunt ze 273 gezinnen in Aleppo. Tegelijkertijd houdt de Congregatie van Jezus en Maria toezicht op een ander hulpprogramma in de hoofdstad Damascus voor meer dan 100 gezinnen. Veel van deze gezinnen bestaan uit hoogbejaarde leden die in omstandigheden leven waarin de sanitaire voorzieningen uiterst slecht zijn. “Dankzij Kerk in Nood zijn we in staat om hen maandelijks te voorzien van basishulp, waaronder coupons voor de aankoop van essentiële zaken zoals voedsel, brandstof om te koken en vooral, nu de winter eraan komt, sterilisatoren en medicijnen. We zijn ook in staat geweest om te helpen met een aantal essentiële chirurgische ingrepen. Maar soms gaat het ook om elementaire, maar onmisbare zaken als een incontinentiebroek voor zieke en oudere mensen,” legt zuster Annie uit.

Een andere van de meest dringende behoeften, voegt ze eraan toe, is hulp bij de huur, gezien de kritieke economische situatie. Veel gezinnen hebben geen eigen huis en kunnen zich onmogelijk een woning veroorloven zonder de steun van Kerk in Nood, die een deel of in sommige gevallen zelfs alle kosten draagt, afhankelijk van de specifieke situatie. Naast het humanitaire werk hebben de zusters verschillende trainingsprogramma’s voor jongeren en bieden ze geestelijke ondersteuning: “Dit is echt noodzakelijk in een land waar verlatenheid en ontmoediging zich verspreiden en waar hoop moet worden gezaaid.”

Zuster Annie is bijzonder ontroerd als ze het verhaal vertelt van een man, een diabeet. Enige tijd geleden moest hij een been laten amputeren. Toen stierf zijn zus, die voor hem zorgde, aan een hartaanval en moest een ander familielid voor hem zorgen, elke dag enkele uren. Twee weken geleden begon zijn diabetes te ‘reizen’ naar het andere been. De dokter was niet in staat om hem te verzorgen omdat hij het coronavirus had opgelopen, maar hij schreef hem via de telefoon verschillende medicijnen voor.

“We hebben ze bij hem gebracht en toen de nacht viel, vroeg deze patiënt om een priester om hem het Heilig Sacrament te komen brengen. Hij begon te bidden en we hoorden hem zeggen: ‘Heer, U weet alles; U weet hoe ik lijd… maar ik bied U mijn lijden aan voor het welzijn van de Zusters van Jezus en Maria, die mij niet in de steek hebben gelaten’. En toen vroeg ik hem om te bidden voor alle weldoeners. Hij glimlachte en knikte.”

Zuster Annie is rustig en sereen, maar zonder twijfel een groot strijder. Ze is een bron van hoop voor de meest behoeftigen in een land dat in internationale vergetelheid is geraakt en toch nog steeds de ergste crisis in zijn geschiedenis doormaakt. Ze verzekert dat deze gebeden geenszins een geïsoleerde gebeurtenis zijn. “Wanneer we de families bezoeken, vertellen ze ons met een warme glimlach dat ze elke dag bidden voor Kerk in Nood en haar weldoeners. Namens de Zusters van Jezus en Maria en namens het hele ondersteuningsteam willen we u bedanken voor al uw zorg en voortdurende steun.”

Door Maria Lozano